الگوی مقاومت دارویی و محتوی پلاسمیدی جدایه‌های Escherichia coli از موارد کلی با سیلوز طیور

هدف تعیین میزان مقاومت به ترکیبات آنتی باکتریال و الگوی محتوی پلاسمیدی در جدایه‌های Escherichia coli از موارد کلی باسیلوز طیور. طرح : بررسی توصیفی. نمونه‌ها: تعداد 150 جدایه E.coli از جراحات پریکاردیت جوجه‌‌های گوشتی تلف شده از بیماری کلی با سیلوز (با توزیع 5 نمونه از هر مرغداری). روش : حساسیت هر کدام از 150 جدایه نسبت به 20 ترکیب آنتی باکتریال تعیین گردید. همچنین محتوی پلاسمیدی تعداد 100 جذایه E.coli از 20 مرغداری (با توزیع 5 نمونه از هر مرغداری) نیز مشخص شد. نتایج : همه جدایه‌ها حساس به سفتیوفور و جنتامایسین بودند و درصد وقوع مقاومت به دیگر 18 ترکیب آنتی باکتریال در بین جدایه‌ها به ترتیب عبارت بود از : نالیدیکسیک اسید، 7/98 اریترومایسین، 3/97: کلیستین، 7/96: تتراسیکلین، 94: فلومکوئین، 92: اکسی تتراسیکلین، 7/90: دیفلوکساسین، 84: نیتروفورانتوئین، 3/81 فورازولیدون، 3/79: سولفامتوکسازول + تری متوپریم، 6/72: انروفلوکساسین، 66: لینکواسپکتین،7/64: نورفلوکساسین، 7/52: نئومایسین، 52: کلرامفنیکل، 7/46: سیپروفلوکساسین، 44: واسترپتومایسین، 7/26. نسبت به 10 ترکیب آنتی باکتریال رایج در صنعت طیور 82الگوی مقاومت شناسایی شد که 86 جدایه (2/57 درصد) به بیش از یک الگو و 64 جدایه (7/42 درصد) هر کدام فقط به یک الگو تعلق داشتند. محتوی پلاسمیدی 100 جدایه مورد بررسی نیز در محدوده وزن ملکولی یک تا بیش از 68 Kb، 62 الگو را تشکیل دادند. 12 درصد جدایه‌ها نیز فاقد پلاسمید بودند. نتیجه‌گیری : هر چند محتوی پلاسمیدی و الگوی مقاومت دارویی برای تمایز اشریشیاکلی‌های جدا شده از یک مزرعه مفید بود ولیکن الگوی مقاومت دارویی و محتوی پلاسمیدی، هیچ کدام به عنوان نشانگر E.coli کلی با سیلوز طیور قابل استفاده نبودند.